CATRO TONTOS ÚTILES
Na xerga policial, idiota útil ou imbécil útil, é aquel que sen querer, é usado por outra persoa para alcanzar un fin. Este termo podería ser usado na folga da xustiza galega, onde o partido máis corrupto de Europa, o Partido Popular, usou a catro dos chamados sindicatos mansos CSIF, UGT, CCOO e USO, para acadar o seu fin, terminar unha folga que ata a data, os traballadores e traballadores da xustiza galega levaron con orgullo e dignidade.
Os chamados "vendidos" por gran parte dos traballadores utilizaron esta folga e ós seus traballadores para obter un acordo que non satisface os esforzos e os malos momentos vividos por un grupo de traballadores que sufriron o abuso e a prepotencia do partido popular e os seus medios de comunicación afins.
Este acordo nin alivia nin palia os malos momentos sofridos por un colectivo, sempre iñorado, nos medios materiais, nos medios laborais e agora tamén nos medios persoais.
Vendéronnos, os nosos irmáns, as persoas que deberían loitar por nós e polos nosos dereitos.
Espero que estas bágoas de rabia que agora corren polas miñas meixelas se tornen en bágoas de orgullo no futuro.
Orgullo para todas e todos os traballadores que secundamos esta folga, orgullo pola solidariedade que demostramos, orgullo polo compromiso cos nosos iguais, orgullo por demostrar amplamente a forza da nosa reclamación.
Desgrazadamente, os tontos útiles non o entenderon así.
Agradezo a todas e todos o esforzo destes 79 días de folga.
Lamento que isto non terminase de forma máis digna para tod@s.
O que teño claro é que vos non fallastedes nesto.
Pidovos perdón por non poder acadar un acordo mellor que todos e todas ven o tiñades merecido.
Unha aperta a tod@s.
DIGNIDADE E RESISTENCIA ✊🏽
JOSÉ ANTONIO GARCÍA - SOCIAL 3 LUGO E DELEGADO SINDICAL DE CIG
* * * * * * * * * * * * *
Hoxe pola mañá chegabamos con ilusión a unha nova reunión… polo camiño un funcionario da Xunta, ao ver as nosas camisetas, díxonos que estaba orgulloso de nós e da coraxe que tiñamos aguantando unha folga histórica.
Pouco durou a miña satisfacción: un acordo denostado unha semana antes por unanimidade dun COMITÉ DE FOLGA, era recibido con entusiasmo por unha maioría do mesmo.
Eu, entre atónita e indignada preguntábame qué ocorrera para que o mesmo acordo, unha semana máis tarde fora da satisfacción da maior parte de integrantes do Comité.
A continuación vin como sindicalistas, homes e mulleres bregados nisto das puñaladas sindicais, estaban con bágoas nos ollos, como os traballadores que alí se atopaban, tamén con bágoas comezaron a berrar “traidores”, sen dar nomes…. Non facía falta……
Pero había que dar unha rolda de prensa. Eses xornalistas que nos acompañaron durante estes meses así o merecían. É certo que nalgúns momentos non puiden reprimir bágoas, de frustración, de impotencia… de cómo se podía facer iso a uns traballadores que o deron todo durante 79 días de loita. Que cantaron, bailaron, gritaron e se esforzaron cada día connosco. Connosco saíron á rúa en manifestacións que lembraremos sempre.
Bágoas, ao darme conta de que isto non é HOLLYWOOD, onde ao final a película sempre acaba ben. Onde o bó, neste caso @s traballador@s, ao final obteñen o que merecen ( neste caso un acordo xusto) e o/os malos (Rueda e amigos) dimitindo.
Ao terminar a comparecencia ante os medios, asombrada decateime do orgullosa que a xente se sentía de nós, xornalistas abrazándonos, policías mostrándonos a súa pena por este fracaso…. Ao final, conseguimos unha cousa moito máis importante que o vil metal, e que Rueda e amigos non poderán arrebatarnos. RESPECTO E ADMIRACIÓN. Respecto e admiración, iso é o que hoxe, ao final do día me levo a casa.
O meu respecto e admiración por tod@s, compañeir@s de loita e de fatigas. Non podo estar máis orgullosa de todos vos. Foi un pracer loitar xunt@s.
NURIA FORNOS - DELEGADA SINDICAL DE AXG-CUT
